Łuszczyca

Przyczyny łuszczycy nie są do końca poznane. Dermatolodzy uważają ją za chorobę o podłożu autoimmunologicznym, więc polegającą na upośledzeniu funkcji układu odpornościowego, który atakuje swoje własne komórki. Nie bez znaczenia są również czynniki genetyczne – choroba najczęściej przechodzi w rodzinach „z pokolenia na pokolenie”. Istnieje szereg czynników, które ją wyzwalają.

Ze względu na specyfikę przebiegu, obraz kliniczny, objawy i zalecane leczenie określa się wiele różnych rodzajów łuszczycy skóry. Jednak biorąc pod uwagę kwestię czasu i sposobu ujawniania się choroby, wskazuje się jej dwa typy:

Typ I łuszczyca dziedziczna – pojawia się przed 40 rokiem życia, najczęściej w dzieciństwie lub wczesnej młodości i wiąże się z regularnymi nawrotami. Ma istotny związek z określonymi antygenami np. HLA, Cw6 i DR7.

Typ II łuszczyca dorosłych – pojawia się po 40 roku życia i ma słaby związek z antygenami HLA. Charakteryzuje się łagodniejszym przebiegiem niż łuszczyca dziedziczna i łatwiej reaguje na leczenie.

Podstawową zmianą skórną obserwowaną w łuszczycy jest grudka barwy czerwonej, czerwonobrunatnej, pokryta srebrzystą łuską. Po zdrapaniu łuski pojawia się błyszcząca, jakby pokryta woskiem powierzchnia (objaw świecy stearynowej) oraz drobne kropelkowate krwawienia (objaw Auspitza). Wykwity szerząc się obwodowo, tworzą większe zmiany, średnicy nawet kilku centymetrów, tzw. tarczki. Zmiany chorobowe mogą występować wszędzie, jednak najbardziej charakterystyczne jest zajęcie owłosionej skóry głowy, łokci, kolan oraz okolicy lędźwiowo-krzyżowej.

Zmiany łuszczycowe mogą pojawić się na różnych obszarach ciała. Chorzy cierpią na:

• łuszczycę paznokci – najczęściej ma postać punkcikowatych wgłobień, co wygląda tak, jakby płytka była pokłuta igłą. W innych przypadkach paznokcie mogą stać się pofałdowane bądź mogą występować zmiany pod płytką paznokcia, wyglądające jak krople przypominające plamy od oleju; 
• łuszczyca stawów – atakuje drobne stawy palców rąk, stawy kręgosłupa w odcinku szyjnym bądź lędźwiowym, a także takie stawy, jak biodrowy, kolanowy czy barkowy,
• łuszczyca skóry głowy – objawia się pod postacią płatów skóry, pod którymi znajduje się zaczerwieniona tkanka. Ten rodzaj łuszczycy może powodować wypadanie włosów,
• łuszczyca na twarzy – czerwone, uniesione ponad powierzchnię i pokryte łuską zmiany najczęściej pojawiają się w centralnej części twarzy – okolice brwi i oczu. Łuszczyca na twarzy może spowodować utratę brwi i rzęs, a nawet zniekształcenie powieki,
• łuszczyca stóp – często mylona z takimi chorobami, jak grzybica skóry, wyprysk potnicowy, nadmierne rogowacenie naskórka spowodowane nadpotliwością, rogowacenie na skutek infekcji brodawkowej, liszaj płaski czy atopowe zapalenie skóry. Objawia się ranami na skórze stóp, wysypkami oraz deformacją paznokci.

Czynniki powodują nasilenie się objawów to:

• silne wstrząsy psychiczne,
• stres,
• nadwaga,
• deficyt snu,
  palenie papierosów,
• ciasne ubrania wykonane ze sztucznych materiałów,
• brak lub nadmierna higiena oraz stosowanie nieodpowiednich kosmetyków.

W ostatnich latach naukowcy zwrócili uwagę, że niedobór reaktywnych rodników tlenowych prowadzi do rozwoju chorób zapalnych o podłożu immunologicznym- między innymi łuszczycy. Regulacja homeostazy pomiędzy produkcją wolnych rodników a wytworzeniem systemów antyoksydacyjnych jaką uzyskujemy w trakcie terapii hiperbarycznej zapobiega rozwojowi autoimmunizacji oraz łagodzi przewlekłe stadia choroby.

Tlenoterapia hiperbaryczna HBOT wspomaga leczenie łuszczycy, łagodzi przykre objawy łuszczycy m.in. pojawiające się na skórze suche łuski i towarzyszący im stan zapalny skóry poprzez:

• przyśpieszenie gojenia się ran skórnych, działając stymulująco na fibroblasty, poprzez poprawienie elastyczności skóry oraz regenerację nabłonka,
  wzmocnienie układu immunologicznego i tym samym zmniejszenie stanu zapalnego,
  oczyszczenie organizmu z toksyn.

Glenn Butler i wsp. opisali dwa przypadki chorych na łuszczycę pacjentów, u których doszło do kompletnej remisji choroby po leczeniu tlenem w warunkach wysokiego ciśnienia. U jednego z pacjentów zastosowano sześć sesji terapii w komorze hiperbarycznej pod ciśnieniem 2.8ATM przez 60 minut, u drugiego piętnaście sesji. W obu przypadkach nie zaobserwowano skutków ubocznych terapii.

1. Butler G, Michaels JC, Al-Waili N, Finkelstein M, Allen M, i wsp. Therapeutic effect of hyperbaric oxygen in psoriasis vulgaris: two case reports and a review of the literature. J Med Case Rep. 2009 Aug 10;3:7023.