Stwardnienie rozsiane

Stwardnienie rozsiane SM to postępująca, degeneracyjna choroba układu nerwowego. Co to znaczy? Najprościej mówiąc, dochodzi do uszkodzenia i utraty komórek w mózgu, co wywołuje szereg objawów uszkodzeń neurologicznych.  Jej przyczyna pozostaje nadal niejasna. Nie ma też w pełni skutecznego sposobu leczenia, dlatego pacjenci interesują się każdą nową terapią w tej dziedzinie. Wiadomo, że można spowolnić ich proces i zacząć działać kiedy pojawią się pierwsze objawy.

O skuteczności leczenia tlenem dowodzą badania m.in. Ulewicz K., który z zespołem zbadał wpływ HBOT u 16 osób chorujących na SM. Chorzy leczeni hiperbarią tlenową nie otrzymywali żadnych leków, działających na układ immunologiczny, nerwowy ani mięśniowy. Zabiegi przeprowadzono w komorze hiperbarycznej, w której badani przebywali w pozycji leżącej, oddychając czystym tlenem pod ciśnieniem 2 atmosfer. Czas ekspozycji na tlen wynosił 60 minut. Podczas terapii zastosowano od 15 do 30 ekspozycji- codziennie, przez 5 dni w tygodniu. 

Spośród 16 chorych na SM leczonych hiperbarią tlenową u 13 uzyskano poprawę. Najlepsze wyniki leczenia uzyskano w zakresie sprawności ruchowej, zaburzenia równowagi oraz ustąpienia męczliwości. U większości osób znacząco spadł poziom immunoglobulin IgG oraz IgM.  Badania nad skutecznością zastosowania hiperbarii tlenowej w leczeniu SM przeprowadzał Colin Webster ze współpracownikami. Zespół przebadał łącznie 128 pacjentów, którzy otrzymali 20 sesji w komorze hiperbarycznej w Glasgow. Średni czas trwania choroby u badanych wynosił 16 lat (od 3 do 38 lat). Pacjenci odbyli 20 sesji hiperbarii tlenowej. Celem terapii było ustabilizowanie choroby. 

Perrins D.J.D. oraz James P. obserwowali 447 pacjentów ze Stwardnieniem rozsianym poddanych tlenoterapii hiperbarycznej na przestrzeni 10-14 lat. U pacjentów zaobserwowano poprawę funkcji pęcherza moczowego, potwierdzoną badaniami klinicznymi. Oceny efektów leczenia hiperbarii tlenowej dokonano od 2-4 lat od zakończenia terapii, następnie po upływie 6-8 lat, a trzecie badanie przeprowadzono po upływie 10-14 lat. Analiza uzyskanych wyników ujawnia, iż systematycznie odbywana tlenoterapia może opóźnić postęp choroby wraz z nawrotami oraz remisjami. Wykazano, że leczenie HBOT jest praktyczne, opłacalne i bardzo bezpieczne. Sto cztery osoby nadal uczestniczyły w regularnych zabiegach hiperbarycznych po zakończeniu badań. Na podstawie uzyskanych wyników, badacze zauważyli, iż odpowiedź na leczenie jest lepsza u pacjentów z mniej zaawansowaną chorobą i jest związana z częstotliwością i ciągłością leczenia. Dlatego leczenie należy rozpocząć jak najszybciej, gdy tylko choroba zostanie zdiagnozowana, zanim dojdzie do nieodwracalnych zmian

Tlenoterapia przywraca prawidłowe funkcjonowanie uszkodzonych wcześniej komórek nerwowych. Poprawia pracę mózgu. Jest doskonałym elementem wspomagającym rehabilitację.

Tlenoterapia hiperbaryczna poprzez zwiększenie dotlenienia tkanek powoduje także:

• zmniejszenie stanu zapalnego
  
• zmniejszenie bólu
  
• zmniejszenie spastyczności
  
• poprawę funkcji motorycznych
  
• odporność organizmu na infekcje
  
• poprawa fukcji poznawczych
• zmniejszenie stanów depresyjnych
• stymulacja pracy układu nerwowego
• ożywienie i pobudzenie do życia uśpionych od dawana komórek oraz przywrócenie ich prawidłowego funkcjonowanie
• poprawa metabolizmu w tkance nerwowej
• redukcja obrzęku mózgu
• poprawa warunków przepływu w mikrokrążeniu
• zwiększenie przepuszczalności bariery krew-mózg
• ochrona już uszkodzonych obszarów w tkance nerwowej
• możliwość zmniejszenia stopienia uszkodzeń mózgu powstałych na skutek wylewów czy udarów, a także przyspieszenia rehabilitacji

WSTĘPNE BADANIA KLINICZNE NAD LECZENIEM HIPERBARIĄ TLENOWĄ
STWARDNIENIA ROZSIANEGO